สถานการณ์น้ำท่วมเมืองน่านยังวิกฤต แม้น้ำลดต่อเนื่องหลายพื้นที่ยังเข้าถึงยาก – พระครูอ๊อดเสริมทัพช่วยเหลือ พร้อมกระจายเสบียงผ่านวัดในพื้นที่
Thank you for reading this post, don't forget to subscribe!
เมื่อวันที่ 26 กรกฎาคม 2568 สถานการณ์อุทกภัยในเขตเทศบาลเมืองน่านยังอยู่ในภาวะวิกฤต แม้ระดับน้ำจะเริ่มลดลงเฉลี่ยชั่วโมงละ 3–4 เซนติเมตร แต่หลายจุดยังมีน้ำท่วมขังสูงถึง 2 เมตร และบางพื้นที่ยังมีน้ำไหลเชี่ยว ส่งผลให้การเข้าถึงความช่วยเหลือทำได้อย่างจำกัด โดยเฉพาะในชุมชนที่อยู่ในพื้นที่ลุ่มต่ำ ซึ่งยังต้องใช้เรือหรือยานพาหนะเฉพาะทางในการลำเลียงสิ่งของจำเป็น
ขณะนี้ประชาชนจำนวนมากยังไม่สามารถหุงหาอาหารได้ด้วยตนเอง ส่งผลให้ความต้องการอาหารและเสบียงยังคงอยู่ในระดับสูง โรงครัวพระราชทานและองค์กรภาคประชาสังคมหลายแห่งยังคงดำเนินการอย่างต่อเนื่องเพื่อผลิตข้าวกล่องและสิ่งของจำเป็นส่งไปยังพื้นที่ประสบภัย หนึ่งในนั้นคือมูลนิธิเพชรเกษม ที่ได้เข้าตั้งโรงครัวในพื้นที่เมืองน่านมาแล้วกว่า 3 วัน
ล่าสุด พระครูสังฆรักษ์วีรวัฒน์ วีรวฑฒโน (พระครูอ๊อด วัดเจดีย์หลวง) อาจารย์ประจำคณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตล้านนา จังหวัดเชียงใหม่ ได้นำขบวนคาราวานเสบียงสนับสนุนโรงครัวในเขตตัวเมืองและพื้นที่อำเภอต่าง ๆ ของจังหวัดน่าน โดยได้นำผักสดหลากหลายชนิด เช่น กะหล่ำปลี ฟักทอง ฟักแม้ว และฟักเขียว รวมกว่า 30 ตัน พร้อมไข่ไก่ ข้าวสาร และน้ำดื่ม ไปสนับสนุนการปรุงอาหารเพื่อแจกจ่ายให้แก่ผู้ประสบอุทกภัย
ทั้งนี้ วัดป่านันทบุรีญาณสังวราราม อำเภอเมือง จังหวัดน่าน ซึ่งมีพระครูกิตติจันทโรภาส เจ้าอาวาส เป็นผู้ดูแล ยังเป็นจุดสำคัญในการกระจายวัตถุดิบและสิ่งของจำเป็นไปยังพื้นที่ที่เข้าถึงยาก อาทิ อำเภอปัว อำเภอท่าวังผา อำเภอเชียงกลาง และอำเภอเฉลิมพระเกียรติ ที่ยังคงมีน้ำท่วมสูงและยังไม่สามารถฟื้นฟูครัวเรือนได้ในขณะนี้
นอกจากนี้ วัดป่านันทบุรีฯ ยังถูกจัดตั้งให้เป็นโรงพยาบาลสนามและศูนย์พักพิงชั่วคราวสำหรับผู้ประสบอุทกภัย มีทั้งประชาชนทั่วไป บุคลากรทางการแพทย์ และผู้ป่วยจากหลายพื้นที่เข้าพักรักษาตัว โดยสถานการณ์ของโรงพยาบาลสนามเริ่มคลี่คลายลงบ้าง ผู้ป่วยที่อาการไม่รุนแรงบางส่วนได้ทยอยกลับไปรักษาตัวต่อที่บ้านหรือที่โรงพยาบาลประจำอำเภอ
แม้ระดับน้ำในบางพื้นที่จะเริ่มลดลง แต่สถานการณ์ยังไม่น่าวางใจ หน่วยงานภาครัฐและภาคประชาสังคมยังคงเร่งให้ความช่วยเหลือเพื่อบรรเทาความเดือดร้อนอย่างต่อเนื่อง โดยเฉพาะในด้านปัจจัยสี่ อาหาร และการดูแลผู้ที่อยู่ในศูนย์พักพิงจนกว่าสถานการณ์จะกลับเข้าสู่ภาวะปกติ.